۱۳۸۸ مهر ۱۲, یکشنبه

دروغي بزرگ به نام فوتبال

دو روزي از بازي بزرگ ليگ برتر مي گذرد؛ در اين دو روز خيلي با خودم فكر كرده ام كه اخر اين بازي ارزش اين همه استقبال را دارد كه فلان حسنقلي خان از ان سر ايران مي ايد و شب را پشت در ورزشگاه مي خوابد وبا هزار مشكل فردا داخل ورزشگاه ميشود كه چه؟
كه هيچ، در فلان اتاق فلان جاي اين كشور يكي پيدا ميشود كه فكر مي كند كه اگر اين بازي برنده داشته باشد چنين مي شود وچنان.
نگوئيد دروغ است كه ديگر حالم از اين دروغهايتان به هم مي خورد، بهانه نياوريد كه اين طور است وآنطور كه هيچ كدام از حرفهايتان منطقي نيست.لازم نيست شما به همه بازيكنان بگوييد كه بازي بايد مساوي شود ، همينكه سر تمرين مي رويد و شرط وشروط تعيين مي كنيد خود به خود بازيكن مي فهمد كه اگر فلان بشود شما بهمدانش مي كنيد، اينست كه در بازي آن مي كند كه مي بينيم. در هيچ جاي دنيا رئيس كميته انضباطي روز فبل از بازي به ديدار تيمهاي حاضر در داربي يا به قول خودتان "شهرآورد" نميرود.
آخر عزيزان بازي فوتبال قواعدي دارد كه اگر هر كدام را از آن بگيريد مي شود يك بازي ديگر؛ وقتي بازيكني نتواند در زمين خودش باشد، فوتبال مي شود اين" شير بي يال ودمي" كه ديديم.
نكنيد؛ با اين ورزش ؛ بااين تماشاچي؛ با اين بازيكنان اين كار را نكنيد!