یک پیرمرد زِبِل
بشارت نو/ گروه ورزش
افشین معشوری - پرسپولیس باز هم باخت تا رویانیان
در آن سوی مرزهای ایران، - جایی حوالی سرزمین معروف مافیا- پیغام بدهد که در بازگشت
او، کمیته ی فنی درباره ی مربی تیم اش تصمیم گیری خواهد کرد. نا گفته پیداست که
صبر مدیرعامل سرخ ها که تا کنون علی رغم همه ی انتقادات، پای انتخاب غلط اش
ایستاده است، به سر رسیده و در بازگشت تصمیات نوینی خواهد گرفت. معلوم نیست این
پیرمرد عبوس را که لبخند زدن بلد نیست، چه می شود که اشتباهات گذشته که تصور می شد
مانوئل از آنها درس گرفته، برگشته اند، باخت به تراکتورسازی بوی عقب گرد می داد و بوی
بازگشت به همان عقایدی که روزهای نخست، عدم شناخت نامیده می شد.
 |
| پیرمردی که از فوتبال تنها حرافی و رجز خوانی را می داند |
مانوئل هیچ از خود پرسیده است چرا دفاع چپی که در تیم ملی احسان حاج صفی را ذخیره خودش کرده بود، باید
نود دقیقه ذخیره ی فشنگچی باشد؟ او که از ابتدای حضورش در پرسپولیس ناکامی هایش را
به این و آن و مشخصا جاسوسان تیم اش نسبت می دهد، باید بداند ناکامی سرخ ها دلیل متافیزیکی
ندارد، حق ندارد بگوید بازیکنان مان محروم و مصدوم بودند و دست من خالی بود. مربی
ای که بازیکن فیکس تیم ملی را ذخیره می کند؛ یعنی مشکل اش بیش از آنکه مهره باشد، بی
مهری به بازیکنان است.
ژوزه در کنفرانس پس از بازی نیز دلیل قانع کنده ای
برای ذخیره کردن پولادی ندارد؛ جایی که می گوید حیطه ی اختیار اوست و کسی حق دخالت
در آن را ندارد، پیرمرد پرتغالی راست می گوید، کسی حق دخالت در حوزه ی اختیارات او
را ندارد؛ اما تماشاگر پرسپولیس می بیند که بازیکنان ضعیف ابتدای فصل، مجددا مجال خودنمایی
پیدا می کنند و بهای آن اعتماد، این ناکامی هاست.
پیرمرد پرتغالی می گوید: هیچکس بهتر از مانوئل برای
پرسپولیس نیست. این حرف تکراری مرد غالبا شکست خورده ای است که در اواسط بازی تیمش
مقابل تراکتورسازی به این نتیجه می رسد که
مساوی هم بد نیست. هنگامی که سرمربی پرتغالی تراکتورسازی در ورزشگاه آزادی فریاد می
زد و تیمش را به جلو می خواند، مانوئل مسخ
شده بود، عینک اش را بر می داشت، پاک می کرد، زیر لب غر می زد و وقتی توپ لو
دادن بازیکنان را می دید، تنها سر تکان می داد. درتیم او بازیکن
فیکس ملی، ذخیره می شود، احتمالا ژوزه تصور
می کند پولادی هم مثل کریمی اجیر کرده ی کروش است. به خبرنگار بخت برگشته می تازد و می گوید: تو مرا مسخره کردی و همین بهانه ای می شود برای صحبت
نکردن با رسانه ها، روز دیگر با میثاقیان دست نمی دهد، چون فکر می کند اهانت بزرگی
از سوی میثاقیان به او شده است. شاید حق با این پیرمرد
عصبی مزاج باشد و هیچکس بهتر از او برای پرسپولیسی ها در شرایط موجود پیدا نشود، تنها
اوست که می تواند همه را شگفت زده کند.
آنچه برای
نگارنده قطعی است حرفه ای بودن، یا به تعبیری«زبل» بودن، پیرمرد پرتغالی ای است که
از همه ی رزومه ی او تنها کمی نقل قول شنیده ایم و حتی چندی پیش خبرنگاری مصری (که
او به افتخارات اش در آن کشور می نازد) او را «کباب بادزن» نامیده بود. منتظر نیم فصل
دوم می مانیم تا تصمیم جدید رویانیان را تماشا کنیم، چنانچه مانوئل بماند، چاره ای
نیست جز اینکه کریمی و پولادی و احتمالا رضا حقیقی را روی نیمکت کنار هم ببینیم تا
آقا زمانی، نقی زاده و فشنگچی فرصت بازی پیدا
کنند. نیم فصل دوم در چشم برهم زدنی از راه می رسد، احتمالا در اواسط راه چند خائن
دیگر توسط مانوئل کشف می شوند، رضا حقیقی پتانسیل بالایی دارد تا پیرمرد پرتغالی
او را اجیر کرده ی کروش بداند.
