شاید تماشاگران جدید و فوتبالدوستان کم سن وسالتر از خواندن این مصاحبه کیفور شوند و علی پروین را تا اندازه ی شخصیت های افسانه ای داستانهای کهن بالا ببرند؛ اما واقعیت این است که علی پروین نیز فوتبالیستی بود در حد واندازه های بقیه ی بازیکنان هم عصر خود که تنها از موقعیت های به دست امده به بهترین نحو ممکن در جهت آتیه ی خود و خانواده اش استفاده کرده است، در اینکه پروین ذاتا مدیر بوده است هیچ شکی نیست، لیکن در بقیه ی مباحث به کلی بر او نقد دارم که در پی خواهد امد.
1-در این فوتبالی که سرو ته اش را بزنی به اندازه ی دو ریال صداقت نمی بینی، اسماعیل حیدر پور از خوش مشربی علی آقا با خبرنگاران می گوید.
حیدرپور یا اصولا آدم کم هوشی است، یا به عمد می خواهد خود را به طناب پروین آویزان کند تا مدارج ترقی را طی کند، کیست که به یاد نیاورد همین علی آقا زمانی که تیمش باخت و آویزان به کشور بازگشت به خبرنگاران منتقد وزحمتکش ان دوران لقب " هزارتومانی" داد، احتمالا حیدرپور ان زمان اصلا روزنامه نمی خواند تا یادش بیاید.