ستاره های کم نور

در حاشیه ی باختی نوبرانه

ستاره های کم نور

سرویس ورزشی – افشین معشوری - پس ازچند روزی که از باخت ناامید کننده ی ایران به لبنان می گذرد، هر کس به فراخور بینش و اعتقادش در این خصوص گفته و نوشته است. آنچه در این باره ملموس بود اینکه؛ عمده ی حملات متوجه بازیکنان و مربی تیم شد؛ اما واقعیت این است که در این باخت سهم بازیکنان و مربی کمتر از چیزی است که دیده و شنیده ایم.

درست یا غلط؛ کارلوس کی روش مربی یی است که در 5 قاره ی جهان با نام او آشنایند، در تیم های بزرگی چون منچستر و رئال مربیگری کرده است، کم و بیش دارای افتخاراتی است که حداقل هیچکدام از مربیان ایرانی ندارند، اعتباری بیش از تمام مربیانی ایرانی در سطح بین المللی دارد و رزومه یی که می گوید مربی کوچکی نیست؛ اما آنچه باعث باخت تیم ملی شد نه مربیگری او که عدم همخوانی او با سنت ها و پیشینه ی روانی بازیکنان ایرانی است.

ذات فوتبال با برد و باخت عجین است و نمی توان با یک برد تیمی را به عرش برد و با یک باخت آن تیم را بر فرش رساند، حتی باختن به تیمی مانند لبنان فاجعه یی نیست که نتوان ان را هضم کرد، همانگونه که در مرحله ی گروهی مسابقات آسیایی بانکوک حریف عمان نشدیم؛ ‌اما در ادامه قهرمانی را از آن خود کردیم والبته در یک تورنمنت برنده ی نهایی تیمی است که برای هر دقیقه از بازی برنامه داشته باشد واز لحظه ها به خوبی بهره ببرد.

پیشینه ی فوتبال ایران می گوید، بازیکنان ایرانی جنبه ی اردوهای طولانی مدت در خارج از ایران را ندارند و این برای اولین بار نیست که بعد از اردویی بلند مدت نتیجه ی ضعیفی رقم می خورد، از باخت مفتضحانه مقابل بحرین در مقدماتی جام جهانی گرفته تا اردوی پیش از " جام جهانی 98"  در  رم  که  حاشیه های فراوانی را به همراه داشت و تنها بخشی از آن تا به امروز رسانه یی شده است.

این درست که بازیکنان ایرانی با توجه به اقتصاد ایران مبالغ بسیار بالایی را دریافت می کنند و باز درست که همین بازیکنان ادعاهایی بیش از آنچه که مقبول عام است دارند؛ اما آیا به راستی همه ی تقصیرها متوجه یازده نفری است  که درون زمین به مصاف لبنان رفتند؟ آیا نقش عوامل فدراسیون و کسانی که این اردو را تدارک دیدند، کسانی که به کی روش مشورت می دهند، کسانی که از بودن کی روش منفعت می برند، کسانی که با آوردن این مربی پشت او پنهان شدند تا ضعف های خود را بپوشانند، کسانی که با جذب این مربی گرانقیمت کمبودهای سخت افزاری فوتبال ایران را بی اهمیت جلوه دادند، بیش از کی روش و بازیکنان نیست؟

پاسخ این پرسشها را می توان به دلخواه داد؛ اما چنانچه از منظر شهروندی بی طرف به موضوع بیاندیشیم، خواهیم دید که نه تنها مقصران اصلی بازیکنان و کادرفنی نیستند، که می باید مسئولانی مورد محاکمه ی افکار عمومی قرار گیرند که با برنامه ریزی غلط و فرستادن پیش از موعد تیم به اردویی خارجی به بهانه ی آشنایی بازیکنان با آب و هوای لبنان؛ تیم را از شرایط مسابقات لیگ درآورده و تیمی تنبل را روانه ی زمین کردند.

موضوع دیگری که می باید در اینجا مورد نظر قرار گیرد، اینکه تا همین چند سال پیش هر تیم آسیایی یی که به ایران می آمد، از وضعیت بد ورزشگاه آزادی تهران هَوارش به گوش فلک می رسید، حال با گذشت چند سال از ترمیم وضعیت ورزشگاه آزادی و بهبود نسبی سایر ورزشگاههای ایران، بازیکنان ایران دقیقا در لبنان با مشکلی مواجه شدند که پیشتر سایر تیمهای آسیا با ما داشتند و در باخت مفتضحانه ی شان بی تاثیر نبود .

به هر ترتیب این بازی گذشت، فدراسیون به دلیل قرارداد سنگینی که با کی روش دارد به راحتی حاضر به تعویض مربی نیست، که البته با همه ی تلخ بودن باخت صحیح هم نیست؛ اما این باخت زنگ خطری است تا رئیس فدراسیون و تصمیم گیران و سیاستگزاران تیم ملی فوتبال به خود بیایند و در ادامه ی راه با برنامه ریزی صحیح تری موجبات صعود تیم ایران را فراهم نمایند.